Eerste week in Kaapstad

De laatste dagen in Nederland zijn bizar snel gegaan. Als ik er nu aan terug denk, lijkt het wel maanden geleden, terwijl ik een week geleden nog in m`n eigen bed lag. Ik ben dinsdag uitgezwaaid door m`n ouders, oma, oom en tante en m`n vriendinnetjes. Op het laatste moment kreeg ik nog een pakket in mijn handen gestopt; ‘hier, kan je daar vast leuk gebruiken!’ Toen ik het openmaakte, bleek het een groot doek te zijn met allemaal foto’s van mij en de meiden, super tof! Deze heb ik inmiddels al boven mijn bed gehangen. Maar goed, Zuid-Afrika!

De reis verliep eigenlijk prima, buiten het feit dat de vliegtuigen te klein voor mij zijn of ik te groot voor het vliegtuig, ik heb nog best wat uurtjes kunnen slapen. Eenmaal aangekomen in Kaapstad had ik verwacht dat alles heel rustig aan zou gaan, dit bleek echter niet helemaal het geval te zijn. De man die ons kwam halen moest zijn dochter van school halen en besloot als een of andere Usain Bolt over dat vliegveld te gaan rennen, met mij en Nikkie hijgend er achter aan, nog wennend aan het temperatuurverschil van ruim 30 graden. Geen succes dus. Afijn, aangekomen in het huis was het super fijn om Freek en Jasper weer te zien, onze huisgenoten te ontmoeten en onze kamers te krijgen. Mijn kamer zit aan de voorkant van het huis met uitzicht op de Tafelberg. Naderhand bleek dit ook de beste kamer te zijn, aangezien ik de enige ben die niet voor 7 uur ’s ochtends zijn bed uit wordt gebrand. Voor degene die mij kennen, die weten dat ik echt een avondmens ben, dus hier ben ik zeker heel erg blij mee! Na alle zooi te hebben opgeruimd (lees; mijn koffer op de grond leeggeschud) hebben we een taxi gepakt richting het centrum van Kaapstad. Op weg naar het centrum kijk je echt je ogen uit, Kaapstad maakt zo’n indruk op je, niet normaal! Overal mensen, auto’s die kris kras overal doorheen rijden en toeteren, veel zwervers, mooie gebouwen en natuurlijk de Tafelberg. Je weet gewoon niet waar je moet kijken. Eenmaal in het centrum aangekomen zijn we ergens een hapje gaan eten, dit was na 20 uur vliegtuigvoedsel wat naar plastic smaakt echt heeeel fijn. Ondanks de lange reis, besloten we toch nog even met onze huisgenoten naar Stones te gaan, een bar om de hoek waar je kan poolen en gezellig een drankje doen. De drankjes waren bizar goedkoop, dus dat wordt nog wat de komende 5 maanden..

De tweede dag hebben Nikkie en ik gelijk de domste fout gemaakt die je maar kan maken hier: op het heetst van de dag, lopend, heuvel op, naar de supermarkt. Dit was nog niet eens zo heel gek, wel dat we niet in de supermarkt hebben nagedacht om niet te veel te kopen. Uiteindelijk stonden we buiten met veel te veel spullen om te sjouwen, dus hebben we even een mandje geleend. Na 30 meter was het nog steeds niet te doen en hebben we bijna in ons enthousiasme een fiets gekocht! Na lang stroggelen kwamen we badend in het zweet thuis, terwijl die gasten heel relaxt in de achtertuin zaten met een koud drankje; ‘lukt het?’ NEE!!!! Nooit meer doen dus.. Maar goed, van fouten leer je.
Na ruim een uur bijkomen besloten we om af te spreken met Nikkie’s oom, die hier in Kaapstad woont, Lucky him.. Hij was zo lief om ons op te komen halen en zelfs nog wat kado’s mee te nemen. Hij nam ons mee naar Clifton beach om daar te gaan lunchen bij The Bungalow. Wat was het daar mooi zeg, echt bizar! De zee was echt felblauw, de Tafelberg op de achtergrond, een poepsjiek restaurant en de beste sushi ever! Toen ik daar zat wist ik het al, ik wil niet meer naar huis. Het was echt een oase van rust met een deephouse muziekje op de achtergrond, de frisse zeewind door je haar, een super relaxte sfeer, je had er bij moeten zijn. Hoewel we hier nog wel uren konden blijven zitten, besloot Leen (Nikkie’s oom) om ons af te gooien in het centrum bij een heel leuk terrasje. Hij had helemaal gelijk, je zat hier ook echt weer super leuk. Daar had je echt het ultieme vakantiegevoel. Uiteindelijk zijn we toch maar met een taxi naar huis gegaan om even op te frissen, we moesten namelijk nog mee naar de beerpong. Dit was bij een tentje in onze buurt waar allemaal uitwisselingsstudenten komen, ideale plek dus om nieuwe mensen te leren kennen. Jasper vertelde gelijk dat ik even op het dak van het gebouw ernaast moest kijken, daar lag een pistool. In Nederland zou je heel raar opkijken, maar om de een of andere reden vond niemand het heel erg vreemd. Behalve wij dus..

De derde dag wilde we een auto gaan huren, maar dat bleek iets minder goed te gaan dan gedacht. Hoe we naar het bedrijf belde, kregen we te horen; ‘Call back Monday’. Geen auto dus. Om ons verdriet te verwerken, besloten we om te gaan shoppen in het centrum. Ook de kleding is hier best goedkoop, dus ik denk dat we zeker vaker gaan! ’s Avonds hadden Jasper, Freek en ik nog wel zin om te gaan stappen, dus we zijn naar het centrum gegaan. De details van de avond kan je persoonlijk vragen, maar mijn god, dit was een rare, gestoorde en geniale avond! De volgende dag was hij wat minder leuk..

Op de vierde dag, dit klinkt trouwens wel heel erg als in de bijbel, ben ik samen met Jasper naar een food market geweest bij de Biscuit Mill. Echt super leuk, allemaal kleine eettentjes, overal mensen die een beetje chillen, je kon zelfs bitterballen en kroketten eten en er werd muziek gemaakt. Het deed me denken aan de marktjes waar ik vroeger op vakantie altijd naar toe ging. Na deze markt gingen Jasper en ik even boodschappen doen, dit keer wel nagedacht over dat we nog moesten sjouwen (lees dag 2). ’s Avonds zijn we, uiteraard, weer het centrum in gegaan.

Zondag, rustdag! Jasper en Nikkie besloten om weer naar The Bungalow te gaan, dus ik ben met Freek thuisgebleven. Om half 1 was natuurlijk de klassieker, dus we gingen hard op zoek naar een stream die het deed, zodat we konden kijken. Thank god hadden we er 1 gevonden, dus we hebben grotendeels van de wedstrijd gezien. Tijdens de wedstrijd zag je beelden van mensen die in het stadion zaten; sjaals, mutsen, winterjassen, blauwe lippen, damp uit de mond. Heerlijk om te zien. Vooral als je zelf in je korte broek, topje en je teenslippers loopt, omdat het gewoon ruim 30 graden is. Nog zo iets waarom ik hier echt zou willen blijven; het weer. Maar goed, back to the story. Omdat het natuurlijk nog steeds een zondag is, besloten we lekker chill een pizza te bestellen en thuis te blijven om met onze huisgenoten gewoon spelletjes te spelen. Ook zeker heerlijk om te doen.

Na zo’n lazy Sunday konden we er weer helemaal tegenaan en besloten we vandaag op pad te gaan voor de auto. Na een poging gedaan te hebben om te trein te pakken, werd het toch maar weer een taxi. Eenmaal daar aangekomen werden we vriendelijk ontvangen door Funny, een veel te blije, maar supergrappige autoverhuurder, die het allemaal wel even ging regelen voor ons. Zo gezegd, zo gedaan, na een half uurtje/3 kwartier reden we in een Hyundai Getz naar buiten. Op naar de grootste choas ter wereld, genaamd het verkeer van Kaapstad. Voor de mensen die het niet weten, buiten het feit dat ze hier echt als idioten rijden, rijden ze hier ook nog eens aan de verkeerde kant. Dubbele chaos. Ik moet ineens schakelen met links, terwijl ik links echt gehandicapt ben en telkens als ik mijn knipperlicht aan wil doen, gaan mijn ruitenwissers heel enthousiast heen en weer. Nog een beetje wennen. Zonder botsingen te hebben gemaakt, voor zover we weten, zijn we veilig thuisgekomen. Het is een beetje wennen, maar dit gaat wel goed komen! Nadat we hebben geluncht bij Jerry’s, een locale burger tent, ben ik met Jasper op zoek gegaan naar de Fruit&Veg, dit schijnt de goedkoopste en lekkerste fruitwinkel van Kaapstad te zijn. Natuurlijk reden we de eerste straat al fout, dus we stonden aan de andere kant van de stad. Gezien het tijdstip, rond 5 uur, was dit niet heel erg slim. Volgens mij was heel Kaapstad klaar met werken en besloten ze allemaal om als kip zonder kop rond te gaan rijden, want we hebben zeker een uur overal vast gestaan. Wederom geen succes. Na gekeerd te hebben besloten we dus maar om naar de supermarkt om de hoek te gaan en nu konden we wel ruim inslaan, zonder na te denken over hoe we het thuis krijgen, lang leve de auto!

Zoals jullie misschien al doorhebben, het is hier echt geweldig! Ik zou bijna vergeten dat we voor onze stage kwamen. Het is gewoon de gehele sfeer hier, super relaxt, gezellig, mooi weer, alleen maar leuke dingen, ik wil echt nog niet naar huis. Gelukkig mag ik nog 5 maanden blijven! Spreek jullie later!