De week waarin van alles gebeurde.

Ik had verwacht dat ik minder zou gaan bloggen naarmate de tijd verstreek, omdat ik dacht dat je steeds minder nieuwe indrukken op zou doen. Maar met ons vieren in een huis, gebeurt er genoeg!

Afgelopen zondag zijn Nikkie en Freek meegegaan met vrienden van de softbal, dus hadden Jasper en ik tijd om naar Kaap de goede hoop te gaan. We zijn rond 11 uur ’s ochtends vertrokken, om zo’n anderhalf uur te rijden. Het eerste half uurtje reden we op een snelweg, maar daarna volgden we de route langs de kust. Supermooi om te zien! Allemaal witte stranden, gezellige kleine dorpjes met leuke terrassen, het prachtige uitzicht op de bergen en overal borden: ‘Baboons are dangerous!’. Toen we dat bord voor het eerst zagen, wilde Jasper en ik gelijk een aap spotten, helaas hebben we er geen 1 gezien. Na een lange, warme rit kwamen we eindelijk aan de ingang van het natuurgebied Kaap de goede hoop. Eenmaal door de poort dachten we eigenlijk dat we er gelijk waren, maar het bleek nog een flink stuk rijden! Gelukkig hadden we genoeg om naar te kijken. Toen we aankwamen bij Kaap de goede hoop keken Jasper en ik elkaar aan en hadden we ineens door hoe ver we van huis waren. Heel vet om te weten dat je op het zuidelijkste puntje van Afrika staat! Op de terug weg hebben we ook Boulders Beach bezocht, dat is het strand in Zuid-Afrika waar de pinguins ook leven. Heel tof om te zien, allemaal mensen die op het strand liggen en in de zee zwemmen en daar tussendoor de pinguins zien lopen! De rest van de dag hebben we eigenlijk gewoon een beetje gechillt en op tijd naar bed gegaan.

De maandag op onze stage is duidelijk de minst leuke dag. ’s Ochtends moeten we op de kinderen letten en geloof me, die luisteren echt voor geen meter! Constant wegrennen, uitdagen, andere kinderen slaan, huilen en noem het maar op. En dat op de maandagochtend.. pittig.. ’s Middags moesten we weer een sessie bijwonen van de vrouwen, deze keer kregen ze een flinke preek omdat er in het weekend ruzie was geweest. De directeur is flink uit haar dak gegaan tegen de vrouwen, dus Nikkie, Annelies en ik zaten daar ook niet heel erg op ons gemak. We werden daarna gelijk aan het werk gezet om 1 op 1 gesprekken te voeren met de vrouwen over wat er in het weekend gebeurt was. Toch wel interessant om te horen hoe de vrouwen er over denken om in zo’n shelter te wonen. Toen we thuiskwamen ben ik gaan skypen en hebben Jasper en Nikkie hun blog geschreven. Toen ze hier mee klaar waren, zijn ze richting Adiba (een meisje van Nikkie’s softbal) gegaan en bleef ik thuis. Ik heb op Jasper laptop zijn blog gelezen en daarna de laptop binnen neergelegd om vervolgens direct door naar mijn bed te gaan. En hier is alle ellende begonnen..

De volgende ochtend zaten we rond een uur of 7/half 8 aan de ontbijttafel en iedereen was een beetje aan het rommelen en zijn tas aan het inpakken. Jasper vroeg aan mij waar ik zijn laptop had neergelegd en hoe ik wees naar de tafel, zag ik dat de laptop was verdwenen. Misschien had hij hem vannacht toen hij thuis kwam mee naar boven genomen? Omdat we weinig tijd hadden om te zoeken, zijn wel eigenlijk gewoon richting stage gegaan met het idee dat die ´s middags wel tevoorschijn zou komen. Jasper laat tenslotte altijd overal zijn spullen slingeren, niks nieuws dus. Eenmaal op stage wilde we eten halen in de supermarkt, maar kregen gelijk te horen van onze stagebegeleidster dat we niet alleen mochten gaan. Ze begon gelijk heel snel te ratelen en het enige wat ik ervan opving was; blank, kogel door je kop, wij verantwoordelijk, 1 van de vrouwen gaat mee. Oke? Hoe erg kan het zijn om naar een supermarkt te lopen die 200 meter verderop staat? Zodra we het hek doorwaren begrepen we gelijk waarom. We waren letterlijk de enige blanken in de buurt, dus we vielen aardig op. Als je in Nederland als enige blanke over straat loopt is er niks aan de hand, hier loop je dus gelijk ‘gevaar’. Er werd ons door het meisje wat mee liep duidelijk verteld dat we iedereen moesten negeren, vooral geen geld geven en geen waardevolle spullen meenemen. Telefoon bleef thuis, horloge ging af en ik nam maar 20 Rand mee, zo’n 1euro40. Aangekomen in de supermarkt begon ze gelijk te gillen tegen iedereen dat we bij haar hoorde en dat iedereen ons met rust moest laten. Ik heb me denk ik nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld. Terwijl ik daar toch niet zo snel last van heb, maar nu voelde we ons zo niet op ons gemak. We waren ook blij dat we weer terug kwamen bij de shelter! Dit is nog zo iets waar ik maar niet aan kan wennen, dit zal in Nederland nooit gebeuren. Op het terrein van de shelter lopen ook allemaal honden en katten rond, maar 1 kitten is echt mijn favoriet. Hij is nog maar een paar weken oud en super schattig. Omdat ze in Afrika maar weinig hard werken, hebben we veel tijd om te chillen, dus dan komt onze kleine vriend ons graag opzoeken. Iedereen in de shelter riep gelijk; neem dat beest toch mee naar huis, dan kunnen jullie er voor zorgen! Klinkt heel leuk, maar helemaal niet handig. Toch konden we het kleine beestje niet weerstaan en hebben hem mee naar huis genomen! We hebben hem Spike genoemd en iedereen in huis was helemaal verliefd, wat is hij schattig! Nadat we allemaal met Spike hadden geknuffeld, besloten we een grote speurtocht door het huis te gaan houden op zoek naar Jasper zijn laptop. Nergens te vinden. Kut. Hoe kan dat nou? Er is niemand in ons huis geweest, de deuren zaten allemaal op slot, niemand heeft hem gezien. We begrepen er helemaal niks van! Jasper is samen met Adiba naar het politiebureau gegaan om aangifte te doen, want hij moest wel zijn gestolen. We begrepen alleen nog steeds niet hoe ze dan binnen zijn gekomen en waarom er geen sporen van braak waren. Maar daar kwamen we de volgende dag achter..

Toen we de volgende dag uit onze stage kwamen, vroeg Jasper zich af waar zijn sleutels waren. Na weer een ellendig lange speurtocht door ons toch niet al te grote huis, kwamen we er al snel achter dat deze ook weg waren. En dan is 1 plus 1 is 2, de verdwenen laptop is een gevolg van de verdwenen sleutels. Iets anders dat dit konden we er niet van maken. Echt heel kut dit! Er is dus iemand in ons huis geweest, terwijl wij allemaal lagen te slapen, niemand doet ’s nachts zijn deur op slot, wie weet zijn ze ook wel in mijn kamer geweest! Een hele enge gedachte! Dus dan maar rent-a-room (de organisatie waarvan wij ons huis huren) bellen om zo snel mogelijk de sloten te laten vervangen.

De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door een politieagent die hard op ons hek aan het bonzen was, de bel is namelijk kapot. Fijn, politie, wat is er nou weer aan de hand?! De agent legde uit dat hij kwam voor een forensisch onderzoek en besloot gelijk een heel vragenvuur op me te openen, heel fijn als je net wakker bent. Toen ik de agent vertelde dat we er ook achter waren gekomen dat Jasper zijn sleutels ook weg zijn, zei hij gelijk; oke, dan zijn ze dus met de sleutel naar binnen gekomen. Heel fijn dat dit nog even werd bevestigd, maar niet heus. Hij raadde ons aan om dezelfde dag nog alle sloten te vervangen en er voor te zorgen dat er voor die tijd constant iemand thuis was. Omdat Nikkie naar het centrum ging om te shoppen, bleef ik thuis. Ik kan je vertellen, het voelt niet heel prettig om in je huis te zitten en weten dat iemand buiten jou sleutels heeft en zo naar binnen kan lopen. Gelukkig was onze schoonmaakster er ook en die vertelde me dat de avond ervoor ook het een en ander is gebeurt in de straat. Zo hadden 2 gewapende mannen geprobeerd om Forex, een bar om de hoek waar ook het kantoor van rent-a-room is gevestigd, te overvallen. Super, vertel nog meer van die leuke verhalen, ik ga me steeds veiliger voelen hier. Gelukkig kwam de man die onze sloten ging vervangen binnen een half uur nadat de politie was geweest en kon hij me vertellen dat het binnen een uur gedaan was. Heel fijn, want wij gingen die dag naar Ultra en dan is het wel prettig als de sloten vervangen zijn. En thank god, binnen een uur was meneer klaar en voelde iedereen zich weer een stuk veiliger in ons eigen huis. En dit allemaal op vrijdag de 13e!

We hoopte dat we inmiddels genoeg ellende hadden meegemaakt en een leuke dag zouden hebben op het festival. Eenmaal aangekomen bij Ultra, klopte alles gelijk. De muziek was heerlijk, de sfeer was gezellig, het terrein was mooi, de stages groot en het weer was echt prachtig, terwijl het ’s ochtends nog geregend had! We hebben de hele dag mogen genieten van DJ’s als: Armin van Buuren, Hardwell, Martin Garrix (die echt geweldig draaide!), Axwell^Ingrosso, Oliver Heldens, DVBBS en onbekende artiesten die super goed draaide. Het fijne aan dit festival was dat het van 2 tot 2 duurde en niet zoals in Nederland van 12 tot 12. Die laatste 2 uur voelde dus echt als een bonus! De foto’s staan allemaal op mijn Facebook pagina, maar je had er echt bij moeten zijn. Ik denk dat ik een uurtje in totaal heb gezeten en voor de rest alleen maar los ben gegaan. Wat was dit een verdomd heerlijk feestje! Om 2 uur werden we opgehaald door Wesley, een zuid-afrikaan die hier in de buurt woont, en gingen we nog even afteren bij Adiba. Wat was dit een heerlijke dag geweest! Dit hadden we echt even nodig na een hele week stress om de gestolen spullen. Het is allemaal heel kut wat er is gebeurt, maar we beseffen ook wel dat we er goed mee wegkomen dat er alleen een laptop (en zonnebril, maar daar kwamen we pas vandaag achter) weg is en iedereen ongedeerd is. Ik heb op Ultra met meerdere Nederlanders gepraat die mij vertelde dat ze echt beroofd zijn en zelfs een paar met een pistool. Dan komen wij er nog goed mee weg, het zijn uiteindelijk alleen maar spullen. Het had erger kunnen aflopen!

Vandaag hebben we heerlijk uitgeslapen tot een uur of 2 en zijn daarna richting de softbal van Nikkie gegaan. Even een dagje chillen en weinig doen. Het is vandaag zaterdag, dus eigenlijk moeten we vanavond nog wel even gaan stappen! Ik denk dat ik nog even een powernap ga doen, die heb ik echt nog wel nodig! Ik spreek jullie later!